دستگیری سران حزب HDP در پی 4 ناکامی ترکیه !

ترکیه در داخل مرزهایش با دو دشمن سرسخت روبروست . یکی حزب کارگران کردستان (پ ک ک ) که با حملات گاه و بی گاه خود توانسته است تلفات زیادی به نظامی های ترکیه بدهد . از این جهت بار روانی زیادی به دولت مردان ترکیه تحمیل کرده است . از سوی دیگر حزب دمکراتیک خلق ها در آخرین نظرسنجی ها و براورد هایی که انجام شده است دایره ی نفوذ خود را از مرزها مناطق کردنشین گسترش داده است و توانسته است دگرجنس گراها و بخش مهمی از چپ های ترکیه را جذب خود نماید .

براورد ها نشان میدهد محبوبیت HDP  از مرز 14 درصد گذشته است . در عین حال اک پارتی به عنوان حزب دولت نتوانسته است در اذهان عمومی مردم ترکیه خود را به عنوان پیروز جنگ با کردها نشان دهد .

برای همین منظور در سیاست کلی ترکیه یک تغییر استراتژیک رخ داد . ترکیه تلاش کرد جنگ را به خارج از مرزهای خود بکشاند تا بتواند به واسطه ی آن ناکامی خود را در داخل مرزهایش کمرنگ جلوه دهد .

ابتدا وارد بعشیقه شد تا بتواند در موصل دستاوردهایی به دست بیاورد . سپس عملیات سپر فرات را آغاز کرد که این عملیات هرچند در ابتدا همراه با موفقیت هایی بود اما به دلایلی که در پست های اتی به ان می پردازم این عملیات در ابتدای راه متوقف شد و بار سیاسی و نظامی خود را از دست داد و عملا عملیات سپر فرات تا به امروز عقیم مانده است .

سپس سعی کرد با حمایت از نیروهای داعش و بهره گیری از حزب دمکرات کردستان عراق پ ک ک را از شنگال بیرون نماید که این مسئله نیز تا به امروز ناکام مانده است ترکیه این عملیات را پلان بی نام نهاده بود . تلعفر که در روزهای اتی توسط حشد شعبی نیز ازاد می گردد یکی از ناکامی هایی است که ترکیه در تلاش بود با ورود به این شهر از ان بهره برداری تبلیغاتی نماید.

از طرف دیگر دولت بلژیک رسما شبهه نظامیان پ ک ک را که در عملیات های نظامی شرکت داشته اند را از لیست ترور خارج کرد و از این پس دولت بلژیک پ ک ک را تروریست نمی داند . همچنین دولت آلمان در پی به رسمیت شناختن پ ک ک است که به نظر می رسد آب سردی است بر تلاش سی و چند ساله دولت های ترکیه .  

سامان رسول پور در یاداشتی ، اقدام ترکیه در  بازداشت سران حزب HDP  را یک انتحار سیاسی نامیده است . این انتحار سیاسی دلایل پرنگ تری می طلبد .

در واقع تیر اخر را ایالات متحده و اروپایی ها بر سر اردوغان نشانه رفته اند . ایالات متحده ی امریکا در ابتدا سعی کرد ترکیه را به بازپسگیری رقه در کنار نیروهای سوریه دمکراتیک ( ائتلاف به رهبری کردها) متقاعد کند اما ترکیه پیش شرط ورود به عملیات رقه را عدم حضور کردها عنوان کردند . در ان حین کردها مخالفتی با حضور ترکیه نداشتند .

تغییرات جغرافیایی و سیاسی منطقه باعث شد نیاز به حضور نیروهای سوریه ی دمکراتیک برای ایالات متحده بسیار حیاتی شود از این رو قدرت چانه زنی کردها بالا رفت و برای این عملیات پیش شرط هایی مطرح کردند که یکی از آنها عدم حضور ترکیه در این عملیات بود .

روزهای گذشته ترکیه از عملیات موصل کنار گذاشته شده بود و از امریکا خواست تا عملیات رقه پس از عملیات موصل اغاز شد که با مخالفت ائتلاف غرب مواجه شد و از طرف دیگر امریکا صراحتا عنوان کرد که خواهان حضور مثبت ترکیه در عملیات هستند اما ما نقشه های خودمان را اجرا میکنیم و عین حال با ترکیه هم گفتگو میکنیم . از برایند صحبت های رد و بدل شده میان طرفین اینگونه بر می آید که عملا امریکا میخواهد در عملیات رقه نیز همانند موصل ترکیه را کنار بگذارد یا دست کم نقشی فرعی به این کشور بدهد .

مقامات ترکیه پس از ان اعلام کردند آنها میخواهند در این عملیات حضور داشته باشند اما در عین حال خواهان نقشی مهم در این عملیات می باشند . ترکیه چند ماه پیش حتی حاضر به پذیرش حضور کردها در این عملیات نبود اما با جدی تر شدن عملیات رقه خواسته هایش تنزل کرده است و احساس میکند بازی رقه را نیز می بازد .

بازداشت انتحاری سران حزب HDP  دقیقا در همین راستای خشم از عملیات موصل ، رقه ، تلعفر و شنگال است . ترکیه بازی را در داخل کشور باخته بود و برای سرپوش نهادن به ان سعی کرد بازی را در خارج از مرزهایش پیگیری کند که همه چیز حکایت از باختن انها در این بازی است . برای همین منظور تلاش میکند با دستگیری های گسترده این ناکامی را به حاشیه برانند و افکار عمومی را از ناکامی های خارج از مرز دور کند .

اما در عین حال خود سیاستمداران کرد حزب دمکراتیک خلق ها نیز در این دستگیری ها نقش داشتند:

صلاح الدین دمیرتاش رهبر حزب HDP در مصاحبه با یکی از خبرنگاران عنوان کرده بود که دلیل اینکه ما از رفتن به دادگاه امتناع میکنیم واکنش احتمالی دولت است و آنها قبل از این انتحار سیاسی چند سفر مهم به اروپا و اقلیم کردستان داشتند تا بتوانند خواسته های خود را به گوش سیاستمداران اروپایی و احزاب کرد برسانند . سپس منتظر این انتحار شدند . سران حزب دمکراتیک خلق ها از تهدید فرصت ساختند . قرار بود این دستگیری ها برای انان تهدید باشد اما از قبل زمینه های تبدیل کردن آن به فرصت را فراهم کرده بودند . به نظر من اتفاقی که دو روز پیش افتاد یک نوع پیروزی دیپلماتیک رهبران حزب دمکراتیک خلق ها بود . کردها توانستند از میزان حمایت دولت های اروپایی براورد درستی داشته باشند و میزان حمایت آنها را بسنجند و در عین حال فشار را بر دولت ترکیه به شکلی بی سابقه افزایش دهند . مسدود کردن فعالیت های سیاسی برای حزب ه د پ عملا به فعالیت های مسلحانه پ ک ک مشروعیت میدهد . از این رو اگر پازل تغییرات سیاسی و قانونی بلژیک و آلمان را در کنار عملیات های سوریه و عراق با نیروهای ی پ گ، را  کنار هم بگذاریم به روشنی میتوان اوضاع ترکیه و انزوای این کشور را تحلیل کرد