سیاست زمین سوخته یا تسلط بر منابع انرژی ؟!

در ابتدای نا آرامی های سوریه کردها در سه بخش کوچک شمال سوریه توانستند بخش هایی را به کنترل خود در اورند . این مناطق دارای مساحت قابل توجهی نبود از این رو هرگز توسط مخالفین کردها جدی نگرفته شدن . کمتر کسی گمان میکرد که روزی کردها بتوانند یک چهارم سوریه را تحت کنترل خود بگیرند . کردها جمعیت قابل توجهی در سوریه ندارند و کوچک ترین بخش مناطق کردنشین خاورمیانه را در میان چهار کشور ایران ، ترکیه ، عراق و سوریه در اختیار داشتند .

اما با ورود افرادی همچون باهوز اردال از بنیان گذاران پ ک ک به سوریه و سامان دهی یگانهای مدافع خلق در این کشور توانستند با آموزه های  30 ساله خود که در مبارزه علیه ترکیه در کوهستان فراگرفته بودند به لحاظ نظامی از دیگر مخالفین سرآمد تر باشند .

با قدرت گرفتن گروه های جهادی که بخشی از آن به نیت از بین بردن دستاورد های کردها بود دستاورد های اندک کردها به مخاطره افتاد حتی در کوبانی تا مرز بحرانی بزرگ پیش رفت که با مقاومت مبارزین روند جنگ در شمال سوریه به گونه ای دیگر چرخید . کردها توانستند با چربش نظامی بر سازمان موسوم به دولت اسلامی عراق  و شام مناطق حد فاصل کوبانی و قامشلو را به کترل خود در آورند و دو بخش از سه بخش جدا از هم را به همدیگر متصل نمایند .

کردها هم در سوریه و هم عراق به اجرای سیاست زمین سوخته متهم شدند به این معنی که تلاش دارند با توسعه قلمرو در مذاکرات آتی آینده ی سوریه دست بالا را داشته باشند . اما چندان هم که گفته می شد نمی توان از آن به عنوان زمین سوخته نام برد . مناطقی که هر روز به قلمرو کردها افزوده می شد بیش از 70 درصد منابع نفت و گاز و انرژی سوریه را در خود جای داده بود .

رمیلان ، حسکه ، قامشلو ، تل ابیض و ریف شمالی الرقه و بخش هایی از دیرالزور عمده ی ذخایر نفتی و گازی سوریه را در خود جای داده اند . از تمامی میدان های نفتی سوریه اکنون فقط یک میدان نفتی مهم باقی مانده است و آنهم میدان نفتی دیرالزور است .

کارشناسان همواره عنوان کرده اند که کردها از این مناطق جهت رساندن خود به کرانه های دریای مدیترانه استفاده خواهند کرد و در آینده با واگذاری آن به دولت سوریه بر سر اتصال کوبانی به عفرین و شاید پس از آن نوار مرزی شمالی لاذقیه را به کردها واگذار نماید و کردها خود را به دریای مدیترانه برسانند . اما به نظر می رسد کردها فکرهای دیگری در سر دارند آنها میخواهند با کنترل بر انرژی سوریه برای چندین سال بنیه اقتصادی خود را تقویت نمایند .

من گمان نمی کنم اصطلاح زمین سوخته برای این سیاست چندان اصطلاح بجایی باشد چراکه ظاهراً کردها به این زودی ها قصد ترک این میادین نفتی را ندارند و مطمئناً به آسانی حاضر به معامله بر سر این مناطق استراتژیک نیستند .

در روزهای آتی تلاش برای تسلط بر اخرین میدان نفتی سوریه ممکن است به جدال و رویارویی نظامی بین ارتش و کردها منجر شود . ارتش سوریه به خوبی اهمیت این میادین را می داند و به شدت از تسلط کردها بر همه ی میدان های نفتی شمال سوریه نگران است .

برای اینکه مناطق کردنشین سوریه را بتوانیم بهتر بشناسیم تصویر اول تقریبا مناطق کردنشین سوریه را نشان میدهد به خوبی مشخص است که کردها خیلی از مرزهای خود فراتر رفته اند از این رو است که ترکیه و سوریه به شدت از تحولات سوریه نگرانند . 

تکلیف اخرین میدان نفتی  و سرنوشت انرژی سوریه در یک ماه اینده مشخص خواهد شد ...